نقش تشکل و هماهنگی در پیروزی و موفقیت حرکت های اجتماعی چنان روشن است که نمی توان آن را انکار نمود. تلاش های اجتماعی –سیاسی هر گاه با نظم و تشکل همراه باشند ،بهتر
نقش تشکل و هماهنگی در پیروزی و موفقیت حرکت های اجتماعی چنان روشن است که نمی توان آن را انکار نمود. تلاش های اجتماعی –سیاسی هر گاه با نظم و تشکل همراه باشند ،بهتر می توانند به اهداف مورد نظر خود دست یابند.
مسجد می تواند محور و مرکز مناسبی برای تشکل و هماهنگی مسلمانان باشد. مومنان حق جو ،همه روزه برای تحکیم میثاق بندگی وپرستش در مسجد حضور می یابند. در این همایش عبادی- سیاسی ،صلاحیت ها و شایستگی های افراد در زمینه های مختلف روشن می شود.با توجه به کارهای عملی و علمی که در زمینه ها ی فرهنگی،نظامی و اجتماعی –سیاسی مطرح می شود ،میزان پای بندی هرکس به احکام و مقررات دینی به خوبی آشکار می گردد و فکر و اندیشه ی سیاسی آنان هویدا می شود .
حضور امام جماعت و چهره های عالم ،اندیشمند وپارسا که معمولا در مسجد حضور می یابند،سبب می شود این تشکل پیوسته در معرض انتقاد و امر به معروف و نهی از منکر قرار گیردو عیب ها و نارسایی ها ی آن بهبودیابد.وجود امام جماعت و روحانیون صالح که معمولا درمساجد حضور دارند ،این تشکل ها را تا حدود زیادی از خطر انحراف و کناره گیری از معیارها و ضوابط اسلامی حفظ می کند .
تشکل های سیاسی فراهم آمده در مسجد می توانند در کنار تلاش برای تحکیم ارزش های الهی برای رفع نابسامانی های جامعه نیز چاره اندیشی کنند;طرح های عملی را تهیه و به دست اندرکاران امور و افرادمسئول ارائه نمایند.و از این راه در راستای بهسازی اجتماعی گام بردارند.
به علاوه حضور پیروان مذاهب مختلف اسلامی در مسجد ،نمایشگر شکوه وحدت مسلمانان و یکپارچگی آنان در برابر جبهه ی واحد کفر و شرک و نفاق است.اسلام در هر عصر وزمانی به شدت نیازمند وحدت و همبستگی مسلمانان است.بی گمان وحدتی که در قرآن و سنت مورد تاکید قرارگرفته ،وحدتی است که از نزدیکی و هماهنگی قلب ها حاصل آمده باشد.چنین وحدتی،تار و پود جامعه ی اسلامی را به هم پیوند می دهد و آن را به پیکری واحد تبدیل می کند .
امام جماعت می تواند با تعالیم خویش ،مسجد را جلوه گاه رحمت و انس الهی نماید ;تا مومنان خدا جوی با قلبی آکنده از عشق وتمنا به مسجد روی آورند .طبرسی در کتاب احتجاج از اصبغ بن نباته نقل می کند که امیر المومنین (ع)در پاسخ به پرسش یکی از افراد حاضر در مسجد ،فرمود:"ای سوال کننده !از فراوانی مسجدها و گرد آمدن مردمی که بدن های آنها به یکدیگر نزدیک و قلب هایشان از هم دور است ،مغرور نشو !"(احمدبن علی بن ابی طالب طبرسی :1403،ص258)
اصولا نماز جماعت برای رسیدن به اهدافی عبادی و اجتماعی –سیاسی تشریع شده است. دسترسی به این اهداف جز با رعایت شرایطی که شارع مقدس ، خود آن را مفرر نموده ،امکان پذیرنخواهد بود.تاکید بر لزوم برخورداری امام جماعت از پذیرش عمومی در میان نمازگزاران از این اصل ،جدا نیست.رضایت نمازگزاران نسبت به امامی که به وی اقتدا نموده اند ،رابطه ای عاطفی و صمیمی را میان امام و ماموم ایجاد خواهد کرد .نمازگزاران از سر شوق و رغبت در مسجد و نماز جماعت حضور می یابند .چنین نمازی حقیقتا می تواند چنان چه موانع دیگری در میان نباشد ،مایه ی تقرب نمازگزار به خداوند متعال باشد. به علاوه چنین رابطه ای میان امام جماعت و نمازگزاران ،فضای مسجد را سرشار از صفا و همدلی خواهد کرد و در نهایت سبب می شود وحدتی که در سخنان پیشوایان دین بر آن تاکید شده ،در میان مومنان پدیدار شود.
می توانند به اهداف مورد نظر خود دست یابند.
مسجد می تواند محور و مرکز مناسبی برای تشکل و هماهنگی مسلمانان باشد. مومنان حق جو ،همه روزه برای تحکیم میثاق بندگی وپرستش در مسجد حضور می یابند. در این همایش عبادی- سیاسی ،صلاحیت ها و شایستگی های افراد در زمینه های مختلف روشن می شود.با توجه به کارهای عملی و علمی که در زمینه ها ی فرهنگی،نظامی و اجتماعی –سیاسی مطرح می شود ،میزان پای بندی هرکس به احکام و مقررات دینی به خوبی آشکار می گردد و فکر و اندیشه ی سیاسی آنان هویدا می شود .
حضور امام جماعت و چهره های عالم ،اندیشمند وپارسا که معمولا در مسجد حضور می یابند،سبب می شود این تشکل پیوسته در معرض انتقاد و امر به معروف و نهی از منکر قرار گیردو عیب ها و نارسایی ها ی آن بهبودیابد.وجود امام جماعت و روحانیون صالح که معمولا درمساجد حضور دارند ،این تشکل ها را تا حدود زیادی از خطر انحراف و کناره گیری از معیارها و ضوابط اسلامی حفظ می کند .
تشکل های سیاسی فراهم آمده در مسجد می توانند در کنار تلاش برای تحکیم ارزش های الهی برای رفع نابسامانی های جامعه نیز چاره اندیشی کنند;طرح های عملی را تهیه و به دست اندرکاران امور و افرادمسئول ارائه نمایند.و از این راه در راستای بهسازی اجتماعی گام بردارند.
به علاوه حضور پیروان مذاهب مختلف اسلامی در مسجد ،نمایشگر شکوه وحدت مسلمانان و یکپارچگی آنان در برابر جبهه ی واحد کفر و شرک و نفاق است.اسلام در هر عصر وزمانی به شدت نیازمند وحدت و همبستگی مسلمانان است.بی گمان وحدتی که در قرآن و سنت مورد تاکید قرارگرفته ،وحدتی است که از نزدیکی و هماهنگی قلب ها حاصل آمده باشد.چنین وحدتی،تار و پود جامعه ی اسلامی را به هم پیوند می دهد و آن را به پیکری واحد تبدیل می کند .
امام جماعت می تواند با تعالیم خویش ،مسجد را جلوه گاه رحمت و انس الهی نماید ;تا مومنان خدا جوی با قلبی آکنده از عشق وتمنا به مسجد روی آورند .طبرسی در کتاب احتجاج از اصبغ بن نباته نقل می کند که امیر المومنین (ع)در پاسخ به پرسش یکی از افراد حاضر در مسجد ،فرمود:"ای سوال کننده !از فراوانی مسجدها و گرد آمدن مردمی که بدن های آنها به یکدیگر نزدیک و قلب هایشان از هم دور است ،مغرور نشو !"(احمدبن علی بن ابی طالب طبرسی :1403،ص258)
اصولا نماز جماعت برای رسیدن به اهدافی عبادی و اجتماعی –سیاسی تشریع شده است. دسترسی به این اهداف جز با رعایت شرایطی که شارع مقدس ، خود آن را مفرر نموده ،امکان پذیرنخواهد بود.تاکید بر لزوم برخورداری امام جماعت از پذیرش عمومی در میان نمازگزاران از این اصل ،جدا نیست.رضایت نمازگزاران نسبت به امامی که به وی اقتدا نموده اند ،رابطه ای عاطفی و صمیمی را میان امام و ماموم ایجاد خواهد کرد .نمازگزاران از سر شوق و رغبت در مسجد و نماز جماعت حضور می یابند .چنین نمازی حقیقتا می تواند چنان چه موانع دیگری در میان نباشد ،مایه ی تقرب نمازگزار به خداوند متعال باشد. به علاوه چنین رابطه ای میان امام جماعت و نمازگزاران ،فضای مسجد را سرشار از صفا و همدلی خواهد کرد و در نهایت سبب می شود وحدتی که در سخنان پیشوایان دین بر آن تاکید شده ،در میان مومنان پدیدار شود.
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 